Familiebezoek!

Donderdag 22 oktober 7.00 uur. Brrt, brrt, mijn mobieltje begint te trillen. Ik lig natuurlijk nog half te slapen. Mijn wekker zou namelijk pas een kwartier later afgaan. Een sms van papa: Cecile, we zitten in het vliegtuig en hebben nu al ruim een uur vertraging. We vliegen over een half uur. Zijn pas om 17.00 bij jou! X van ons.
Jippie-a-jee! Begint alweer goed. In plaats van 15.15 op Hato, nu pas om 17.00. Lang leve vertragingen. Naja, laten we het maar zonnig inzien. Ik moet nog een was draaien en tentamens nakijken (die pas vanochtend gemaakt worden), dus ik kan de extra tijd wel gebruiken.
Voor ik naar school ging de was gedraaid en daarna stipt om half 10 de tentamens opgehaald (het tentamen was van 8.00-9.30) om die te gaan nakijken. Met 1,5 uur was ik daar mee klaar en kon ik de volgende stapel gaan nakijken. Verslagen/logboeken, van álle eerste jaars studenten. Dit zijn er overigens maar 10 hoor, meer zitten er niet op de opleiding. Om 13.00 ben ik hier ook wel klaar mee en heb ik nog 4 uur te gaan voor ik op Hato moet staan. Even snel een opdracht in elkaar flansen en kijken of al mijn lessen voor de komende week wel goed voorbereid zijn. Wanneer de familie er is, hoef ik namelijk alleen op school te komen om les te geven. Als ik die van te voren voorbereid heb, hoef ik verder dus echt niks aan school te doen. Ideaal!
14.30 uur, in de auto en naar huis. Onderweg nog even tanken, heb niks aan een lege tank wanneer ik de familie moet vervoeren van Hato naar hotel/huis. Om 15.15 ben ik thuis en begin ik me te vervelen. Wat moet ik in de tussentijd nou gaan doen? Ik heb geen boeken meer om te lezen en de sudoku’s beginnen nu wel weer een beetje te vervelen. Dvd’tje kijken dan maar.
16.45 uur. De auto in, op naar Hato. Wel een beetje zenuwachtig nu, want ik ga straks weer familie zien. Raar idee, bekenden op Curaçao!
Om 17.20 uur gaat de telefoon. Ik stond al lang en breed op de airport en er liepen ook al mensen de airport uit, dus ik verwachtte de snelheidsduivels uit mijn familie eigenlijk al wel voor mijn neus. Niks was minder waar, zusje belde namelijk met de mededeling dat ze de douane nog steeds niet door waren, maar al wel op de helft van de rij waren. Prima, ik wacht nog wel even…
17.50 uur kwam dan ein-de-lijk de familie met Klaas en Yo naar buiten stappen! Stond ik daar met mijn zelfgemaakte bord omhoog dat ik op de familie Bosker en Weeteling wachtte. Werd gelukkig wel gewaardeerd. Snel iedereen dag zeggen. Leuk om iedereen weer te zien (stiekem jammer dat je er niet bij was broertje)! Daarna met de auto en taxi naar hotel en slaapplaats. Klaarmaken voor het diner @ Hemingway’s.

Pap, mam, Klaas en Yo mijn auto meegegeven vanaf het hotel, zusje en ik zouden wel ff met de bus gaan. Moeten we verdorie een uur wachten op de &%$*#@$Y#* bus! Heb ik nooit eerder meegemaakt, maar uitgerekend nu de Nederlanders gearriveerd zijn, gaat het mis. Goeie eerste indruk. Heerlijk gegeten, ik praatte honderduit en de visite keek steeds slaperiger. Vertelde ik nou echt zo saai of lag het toch echt aan de jetlag?

Vrijdag hadden we een heerlijk relaxte dag aan het strand, tijd gehad om echt bij te praten (en bij te kleuren) en hebben we uiteraard weer een lekker eettentje aangedaan.
De rest van de week stond uiteraard in het teken van het verkennen van Curaçao en het zien van mijn woning, stageschool en andere dingen waar ik me hier mee bezig houd. Het is leuk om eindelijk te kunnen laten zien waar je nu echt mee bezig bent en hoe je hier leeft. Ik kan veel vertellen via de telefoon, mail of een verhaal als deze, maar als je het ziet kun je het pas echt ervaren. Mijn verhalen over de auto zullen vast verontrustend zijn geweest, maar nu hebben mn ouders zelf ook de auto’s meegemaakt en een beter beeld gekregen hoe zoiets hier geregeld wordt. Waarschijnlijk kijken ze hier zelf nu ook anders tegenaan.

We hebben eigenlijk de hele week alles samen gedaan, op de zondag en maandag na, toen ik zo dicht mogelijk bij mijn nieuwe en inmiddels al verouderde relatie wilde zijn, de wc. Mijn maag en darmen waren niet zo blij met mij en wilde me dat even duidelijk maken, spetterpoep. Ik zat dus de hele dag op of bij de wc. Heerlijk :S. Baalde ik wel van, want dat betekende dat ik niet mee kon naar het strand of de stad in. Betekende ook dat ik maandagochtend en dinsdagochtend niet mee kon duiken. Had ik me zo op verheugd en dan kan je niet mee. Wel even wat medicijnen gehaald en gelukkig ging het daarna beter. Woensdag stond ik er weer helemaal :).

We zijn bijna het hele eiland doorgecrosst, op Westpunt na. Wel jammer, maar qua tijd kwam het op een gegeven moment niet meer uit. Mede omdat ik toch af en toe les moest geven midden op de dag en daardoor ook de auto nodig had. Gelukkig hebben we van andere plekken weer heel veel gezien. Zo heeft paps bijvoorbeeld letterlijk elk geveltje op de Scharlooweg gefotografeerd en deed hij ons (mama, zusje en mij) meteen denken aan een zeker persoon op onze Zuid-Afrikareis. Zorgt er wel weer voor dat mijn fotocollectie weer wat uitgebreid is. Kunnen jullie ook weer van meegenieten ;).

Je begrijpt natuurlijk wel dat zo’n week voorbij vliegt en voordat we het wisten was het alweer donderdag. Tijd om afscheid te nemen. Op dat moment was ik stiekem zo klaar met het eiland (had op dat moment een beetje tegenslag met de 1e en 2e auto gehad en was het beu) dat ik bijna geneigd was te denken met ze mee te willen vliegen. Uiteraard niet gedaan, maar het afscheid nemen was wel weer moeilijk. Heb de hele week zo genoten van bekende mensen om me heen waar ik echt op kan vertrouwen en die oprecht geïnteresseerd zijn in wat ik doe of vertel, dat het lastig is om daar weer afscheid van te nemen. Niet dat ik hier geen vrienden heb ofzo, maar dit is toch net even anders. Uiteindelijk toch afscheid kunnen nemen en naar school gegaan. Ik moest namelijk lesgeven en kon niet naar Hato om het vliegtuig en daarmee de familie uit te kunnen zwaaien. Dikke baal, vooral toen mijn laatste les niet door kon gaan, maar het was niet anders.

Ik heb echt geweldig genoten van de week dat jullie hier waren, pap, mam, zusje en ook Klaas en Yo. Vond het echt heel leuk dat jullie hier waren en ik jullie kon laten zien hoe het hier met mij gaat en wat ik doe. Heel erg bedankt voor jullie bezoek!

Voor nu een eind aan mijn verslag met de familie! Ik zal snel foto’s toevoegen om een impressie te geven van deze fantastische week!

Tot snel! Ayo!

Liefs van Ceetje