The good life goes on..

Allereerst wil ik mijn oprechte excuses aanbieden voor de mensen die al bijna een zoektocht naar mij in touw hadden gezet. Ik ben niet vermist en er is mij niets ergs overkomen, het gaat goed met mij. De laatste paar weken ben ik alleen wat druk geweest met school/stage, familiebezoek, beachtennis etc. Om die reden heb ik nog niet eerder de tijd gevonden om een stukje voor mijn site te typen. Ik hoop dat jullie het niet al te erg gemist hebben, hoewel.. als jullie de stukjes gemist hebben, hebben jullie mij wellicht ook gemist, kan geen kwaad denk ik ;).

Na mijn laatste belevenissen (het beachtennistoernooi) heb ik weer genoeg nieuwe dingen meegemaakt om een heel boek mee vol te schrijven. Ik vind het echter niet interessant genoeg om er boekwerk van te maken, dus ik zal het bij een verslag houden.

Allereerst heb ik weer een nieuwe auto! Zit weer een heel verhaal achter, want sinds mijn laatste verhaal is dit alweer de 3e auto die ik slijt. De eerste auto was een tijdelijke. Rommelde uiteraard van alles aan. Op het laatst deden de remlichten het niet meer, waren paps en mams heel blij mee… ;) Kreeg ik een nieuwe auto, de auto die ik tot het eind van mn stage zou houden. Zag er mooi uit, net opnieuw gespoten. Kreeg alweer goede verwachtingen…, totdat ik in de auto zat en motor mocht starten. Stationair draaien was erg lastig voor deze auto, tandjes poetsen was een standaard bezigheid van deze auto en over de rem kunnen we het beter helemaal niet gaan hebben. Kortom, ik durfde niet zo goed te rijden in dit barrel, bang dat ik de remmen helemaal kapot zou maken. Ik zie mezelf al rijden op de Julianabrug, het hoogtepunt net bereikt, naar beneden rijdend in volle vaart en er dan net voor de bocht achter komen dat mijn remmen het niet meer doen. Dank je de koekoek. Autoverhuurder opgebeld en gezegd dat ik me niet veilig voel in de auto. Ik kreeg een andere auto aangeboden, meteen de volgende dag. Ideaal. Deze auto rijdt prima. Zit alleen een slag in mn achterband geloof ik. Maar ach, dat overleef ik wel… :). Tot zover hopelijk mijn autoverhalen. Heb wel genoeg autoshit beleeft geloof ik.

Inmiddels is de tentamenweek op school ook al achter de rug. Was wel lekker om een weekje geen les te hoeven geven. Ik moest wel naar school, maar niet tussendoor even snel naar de les. Ik kon dus eindelijk even werken aan de opdrachten die ik zelf nog voor school moet maken. Heb ook eindelijk in mijn hoofd wat ik voor opdrachten wil gaan doen voor school en kon daar dus even ongestoord mee aan de gang. Heerlijk.
Was nog wel even spannend hoe ‘mijn tentamen’ gemaakt zou worden. Ik had geen idee of ik het te moeilijk of te makkelijk had gemaakt voor de studenten. Tijdens het nakijken bleek dat het niet te moeilijk en ook niet te makkelijk gemaakt. Mijn normering was alleen niet helemaal goed, te mild. Daarin had ik een foutje gemaakt zag ik zelf en dat zal ik dus volgende keer niet nog eens doen. Ik was in ieder geval blij dat de studenten mijn tentamen in ieder geval snapten. Weet ik ook dat ik het de volgende keer een beetje op de zelfde manier moet aanpakken.

Verder heb ik me redelijk rustig gehouden deze weken. Ik heb even ervaren hoe het is om vrijwillig om 6.30 ’s ochtends op de tennisbaan te staan. Klinkt voor jullie waarschijnlijk heel raar, voor mij stiekem ook nog steeds, maar het is toch wel een fijne tijd om te tennissen. Ik ben absoluut geen ochtendmens en heb een hekel aan vroeg opstaan, maar in dit geval wilde ik wel. Om deze tijd is het namelijk nog te doen met de warmte op de tennisbaan. Rond 8 uur, wanneer we dan stoppen met tennissen, is het echt al superwarm om te tennissen. Bovendien kwam ik lekker fris en fruitig op de tennisbaan. Dus, ‘begin je dag goed, met een uurtje sporten’. Werkte prima. Nu ik daaraan denk kan ik me er niet toe zetten om morgenochtend weer zo vroeg te gaan. Moet toch echt wel weer gebeuren deze week. Want zolang ik ’s ochtends ga tennissen, heb ik ’s avonds meer tijd om leuke dingen te gaan doen :). Ook wel chill.

Ik heb nog 1 keer een beetje de toerist uitgehangen. Ben ik samen met Al (een Canadees) naar Shete Boca geweest. De noordkust waar het water als een gek tegen de rotsen aanslaat. Best wel een mooi effect. Ook wel mooi en raar om te zien dat de rotsen er allemaal anders uitzien. Je vraagt je soms echt af hoe het kan dat de ene rots uitgehold is, terwijl je andere zou kunnen gebruiken als tafelblad. Niet te lang bij stilstaan, gewoon genieten van het uitzicht en het grove geweld waarmee de golven tegen de rotswanden aanslaat. Awesome!

Tot zover mijn belevenissen voordat de familie Bosker (op broertjelief na), Klaas en Yo arriveerden. Hier zal ik meer over vertellen in een volgend verhaal, om het een beetje overzichtelijk te houden!

Dikke kus vanuit het immer zonnige Curacao!