Curacao: genieten & genieten

Curaçao: genieten & genieten

Bon dia!

Maar weer even een teken van leven van mij, voor zover dat nodig is.

Ik ben de 2e week alweer bijna door en het begint echt steeds leuker te worden. Vorige week was Charles nog hier en deze week onderneem ik gewoon lekker in mn eentje en verschillende andere personen. En dat bevalt me eigenlijk heel er goed.

Hieronder een aantal dingen die ik de afgelopen week heb beleefd (het is moeilijk om het kort te houden, ik wil zoveel kwijt dat ik volgens mij net zo goed een boek kan gaan schrijven):

Woensdag 19 augustus 2009
’s Middags werd ik opgehaald door mijn begeleider en gingen we naar school. Ik heb allemaal mensen ontmoet, kreeg allerlei namen te horen, heb verschillende handen geschud, maar er bleef maar weinig hangen. Zoveel indrukken en alles nog zo nieuw, niet echt makkelijk om dan iets op te nemen. De rondleiding door het gebouw is wel een beetje blijven hangen gelukkig. Het gebouw is een oud landhuis en de indeling is dus ook vrij oud. Niet altijd even handig, maar wel te doen.
’s Avonds ben ik met Charles uit eten gegaan in Punda en daarna naar de film geweest in Otrobanda. We hebben The Proposal gekeken. Leuke film :).

Donderdag 20 augustus 2009
Vandaag zou ik vergaderingen hebben op stage (om 15.00 en 17.00) en aangezien Arthur daar misschien niet vanaf het begin bij kon zijn, moest ik ervoor zorgen sowieso op tijd aanwezig te zijn. Ik was om 13.30 al op stage. Ik zou toen eigenlijk voor een auto gaan kijken, maar dat zou niet meer uitkomen met mijn tijd dus heb ik die afspraak verplaatst naar morgenavond. Charles en ik hebben ’s ochtends allebei eerst even wat aan school gedaan en Charles zou er dus in zijn eentje op uit gaan vanmiddag.

Na de vergadering kwam Charles mij ophalen en zijn we naar een restaurantje gereden waar we eigenlijk maandag al wilden eten, maar wat we toen niet konden vinden. Charles had vandaag de stad een beetje verkend en vertelde mij dat hij nu wist waar ‘De Tropen’ zich bevond. Een leuk tentje waar je lekker kon eten voor weinig geld. Je kunt er bijna niet tegen koken. Grappig was dat ik daar iemand zag zitten die me wel bekend voorkwam. Ik had echter geen idee hoe de jongen in kwestie heette en ik had niet echt de gelegenheid het hem te vragen. Ik had wel door dat hij mij ook herkende, maar goed, geen actie ondernomen dus. Misschien jammer, maar ja, das achteraf praten.

Vrijdag 21 augustus 2009
Rond een uurtje of 2 kwam Charles mij ophalen en zijn we naar Seaquarium beach geweest. Wat een heerlijk strand is dat. Best wel druk en toeristisch, maar ook een mooie plek om te zwemmen.

’s Avonds had ik een afspraak met een jongen om een auto te ‘testen’. Nadat we bij zijn huis waren heb ik even een proefritje gemaakt. Niet echt prettig. Ik zal wel verwend of iets beters gewend zijn, maar hier voelde ik me niet zo fijn in. Ik zag geen klap omdat de ramen en de spiegels vies zouden zijn (lees: de ruiten waren vaal en de jongen naast mij bewoog zo dat ik niet kon zien of er van links verkeer aankwam als we op een kruising stonden). De lichten stonden zo afgesteld dat ik de eerste 2 drempels niet zag en daar dus gewoon keihard (voor zover dat hier kan) overheen scheurde. Toen ik de auto parkeerde op de heuvel deed de handrem het ook niet (je schijnt zonder te kunnen, maar ik hou er niet van om op een berg een hellingproef te moeten doen met alleen mijn rempedaal). Verder was alles wel goed. Zat alleen geen radio en airco in en het stuur was dusdanig afgetakeld dat ik alleen een stukje metaal (of wat dan ook) in mijn handen had. Stuurt erg fijn (NOT).

Ik twijfelde toch, de motor was verder goed, de accu pas vervangen en hij had er nooit problemen gehad (ik geloof je op je blauwe ogen (waren ze blauw?), ik heb totaal geen verstand van auto’s). Je ruikt het al, toch maar niet gekocht. Volgende keer beter.

Zaterdag 22 augustus 2009
Vandaag stond een rondje Westpunt op de planning. Aangezien Charles hier maar een week is, wil hij het hele eiland met mij zien. Ik volg dus braaf. Nadat we de regen in de stad achter hebben gelaten rijden we onder de zon door naar het westen. We naderen Westpunt… en voor we het weten zijn we er al doorheen gereden. Op een gegeven moment beseften we ons dat we terugreden (weliswaar over een andere weg) en dat we er dus al doorheen gereden waren. Toen zijn we gekeerd en gestopt bij restaurant Playa Forti. We herinnerden ons iets over een rots waar je vanaf kon springen en dachten dat dat hier wel eens kon zijn. Maar goed, eerst wat drinken bij het restaurant. Daar haalde ik alle boekjes uit mijn tas die we allebei door gingen lezen om te kijken wat we hier konden doen (en om die rots te kunnen vinden :)). Charles haalde het uit een boekje en ik uit een sms van Bart: we waren al op de juiste plek en die rots waar we net stonden was inderdaad de juiste. Dit werd nog eens bevestigd door een aantal locals die er stonden te twijfelen, heel zenuwachtig naar beneden keken, om vervolgens toch naar beneden te springen (helden). Uiteraard wilde ik daardoor ook heel graag. Er stond immers in het boekje dat ‘stoere jongens hier van een hoge rots naar beneden springen’. Ik wilde bewijzen dat ‘stoere meisjes’ dat ook best wel durven. Na ons drankje zijn we dus naar het strand gelopen om eerst een geschikte plek te vinden van waaraf we een foto konden maken van elkaars jump. Charles ging eerst naar boven, ik was als eerste fotograaf. Even twijfelen en toch springen. Daarna was het mijn beurt. Heel stoer liep ik naar boven, stiekem vond ik het toch wel spannend. Helemaal toen ik er bovenop stond en bijna zou springen. Eerst wachten tot de fotograaf eindelijk doorhad hoe het toestel werkte en daarna… Springen!

Wauw, wat een kick was dat zeg! Helemaal omdat er boven op de rots en beneden in het water mensen bewonderend stonden toe te kijken. Snel naar Charles gezwommen, ik wilde weten hoe het op de foto stond. Maar.. de foto was mislukt. Hij kon niet zien waar ik op de foto stond. ‘Spring ik toch nog een keer :)’. Ik weer naar boven. Weer die spanning, ook al was het de eerste keer goed gegaan (toen ik het die avond aan Anouk vertelde, zei ze doodleuk, ‘oh, laatst had iemand zijn rug daar nog gebroken..’) En nog een keer springen. Weer een vette kick! Gelukkig was de foto nu wel gelukt en konden we verder naar de volgende locatie. Het strand ‘Grote Knip’. Een super mooi strand met heel mooi blauw water. Om verliefd op te worden. Niet te lang blijven dus, anders wil ik er niet meer weg ;). Snel wat foto’s gemaakt, toegekeken naar een local die van een rots af sprong (minstens de helft lager als waar wij afgingen :P) om daarna weer in de auto te stappen. Op naar Kleine Knip.

Kleine Knip was inderdaad klein. Weer een heel mooi strand maar veel kleiner en rustiger dan Grote Knip. Hier zijn we wel even gebleven om te zwemmen en te zonnen en te luisteren naar een liefdesdrama van 2 Italianen (wat kunnen die lui tekeer gaan zeg!).

Zondag 23 augustus 2009
Zondagochtend regende het heel hard en hebben we ons uitstapje naar het Seaquarium dus verplaatst naar de middag. Het Seaquarium was best aardig om te zien, maar langer dan een uur hoefde ik daar niet door te brengen. Charles wel, dus bleven we tot sluitingstijd (5 uur). Dolfijnen, haaien, zeeleeuwen, flamingo’s, kreeften, schildpadden, we hebben van alles gezien. Op zich wel leuk, maar zoals ik al zei hoef ik daar niet langer dan een uur door te brengen voordat het me begint te vervelen.

Daarna zijn we nog wat gaan drinken en weer naar De Tropen gegaan om hier ons laatste avondmaal (samen) op Curaçao te nuttigen. Grappig was dat ik weer die jongen tegenkwam die ik wel herkende maar waarvan ik niet meer wist wie het was. Heel stom. Ook vandaag geen poging ondernomen om naar hem toe te stappen en te vragen wie hij ook alweer was. Stom, zo maak je nooit vrienden natuurlijk.

Maandag 24 augustus 2009
Wat een hel afgelopen nacht! Ik heb vanaf 3 uur ’s nachts niet meer geslapen en alleen nog maar op de wc gezeten. Dat heb ik volgehouden tot 10 uur ’s ochtends. Tegen die tijd was ik leeg en hoefde ik gelukkig niet meer de wc op te zoeken. Maar goed ook, want vandaag moest ik naar stage om de dag erna voor te bereiden en op deze manier zou niks worden, tenzij de wc-bezoekjes geschrapt konden worden. Bovendien moest ik met de bus en ik moest dus wel tegen een stootje kunnen, anders was het onbegonnen werk.

Met de bus naar stage was nog een hele onderneming, maar gelukkig wel te doen. Dat wil zeggen dat ik met 1,5uur eindelijk op de plaats van bestemming was. Viel me nog mee.

Op stage had ik eindelijk weer de kans even mijn mailtjes te checken en te zien hoeveel reacties er op mijn vorige verhaaltje waren. Erg leuk om te lezen dat er zoveel mensen reageren :). Een goeie motivatie om verder te schrijven :). Wat mij verbaasde maar wat ik wel erg leuk vond, was dat die jongen die ik dus 2x was tegengekomen, mij op hyves had opgezocht om te vragen of hij mij had gezien. Eindelijk een naam (Jeroen Borst) bij het gezicht. Best wel handig. Meteen even nummers uitgewisseld en afgesproken voor deze week. Leuk op die manier contacten te leggen.

Uiteraard had ik op stage ook nog echt wat werk uit te voeren. Voorbereidingen voor dinsdag, de 1e dag met studenten en ik had ook een deel van het programma voor mijn rekening gekregen en dat moest ik nog wel even voorbereiden. Niet heel fijn als je je niet lekker voelt en je je niet zo goed kunt concentreren (wat overigens niet gek is als je MSN en hyves aan hebt staan, je mail wil checken en met iedereen wil praten die je ‘al zo lang niet gesproken hebt’). Ik heb het wel uitgehouden tot 18.30 uur ongeveer (dat was inclusief reistijd naar de supermarkt om meetlinten te halen en de lift naar huis).

Dinsdag 25 augustus 2009
Vandaag de eerste grote dag, de eerste kennismaking met de studenten. Ik had er echt zin in, eindelijk zien wat voor vlees we in de kuip hebben een ‘starten’. Ik weet nu eindelijk wat me dit half jaar te wachten staat en ik heb er alleen maar meer zin in gekregen.

’s Middags om 13 uur begon het feest eindelijk: de 1e jaars zouden de eerste kennismaking met ons hebben. Uiteraard kwam iedereen pas om 13.15uur binnen, maar dat heeft Arthur meteen afgestraft. Je komt op tijd en anders kom je maar niet. Een streng begin, om daarna heel relaxed verder te gaan. Een korte introductie van iedereen en daarna een presentatie van een 2e jaars, Audy Muller, een voorbeeld student: topsporter (taekwondo), full time baan bij de kustwacht en een eigen sportschool, en dan ook nog een drukke opleiding. De 1e jaars waren behoorlijk onder de indruk, ik niet minder moet ik zeggen. Echt heel knap.

Na de presentatie was het mijn beurt. Meten = weten. Lekker aan de gang gegaan met die studenten. Van te voren was ik nog bang dat ik het niet goed genoeg had voorbereid, maar toen ik eenmaal begonnen was, was er niks aan de hand. Sommige dingen waren zelfs nog te moeilijk voor de studenten. BMI uitrekenen bijvoorbeeld. Ik heb studenten moeten uitleggen wat het kwadraat van een getal inhoudt en hoe ze dat kunnen uitrekenen. En bij het hartslag meten waren er studenten die niet wisten hoe ze aan het aantal slagen per minuut konden komen als ze maar 10 seconden hoefden te meten. Dat zegt waarschijnlijk wel genoeg, maar ik vond het erg leuk om ze daar mee te helpen. Voor ik met deze stage begon was ik erg bang dat ik te weinig kennis zou hebben om deze leerlingen wat te leren, maar na vandaag ben ik er achter gekomen dat ik daar niet bang voor hoef te zijn. Niet dat ik nou zo’n gigantische allesweter ben, maar deze leerlingen hebben gewoon nog niet zo’n hoog niveau waardoor ik al snel erg ‘geleerd’ lijk (mag ik dat ook nog eens meemaken).

Waar ik nog wel erg aan moet wennen is het verschil tussen donkere en blanke mensen. Ik heb 2 Nederlandse jongens in de klas en (tot nu toe) 9 Antillianen. Omdat ik blank ben hebben deze automatisch heel veel respect voor mij. Ik vind dat echt onzin. Ik werk er liever voor om hun respect te winnen, dan dat ik dat krijg omdat ik toevallig blank ben (ook al begin ik door de zon een lekker kleurtje te krijgen). Ik hoop ook dat ik het op die manier ook nog een keer kan verdienen. We zullen het zien, de tijd zal het leren.

’s Avonds ben ik nog met Linda naar de film geweest. We zouden uit eten maar het was donker en we hadden geen kaart mee… en we waren dus flink verdwaald. Haha. Het was echt heel erg, we hebben de halve stad doorgecrosst. Niet te kort. Uiteindelijk wist ik de bios nog wel te vinden en hebben we The Ugly Truth gezien. Wat een superfilm is dat zeg. Het mooie was nog dat we werden omringd door allemaal Antilliaanse vrouwen, die hun emoties nogal luid uiten. Er waren heel veel hilarische momenten in de film en dan begonnen die vrouwen te joelen en te klappen en vooral heel hard te lachen. Echt helemaal super. Wat heb ik genoten!

Woensdag 26 augustus 2009
Vandaag weer vroeg naar stage gegaan, uiteraard weer een deel met de bus. Het klinkt heel raar, maar ik kan daar echt van genieten. Alles gaat lekker rustig aan, geen gehaast (ik heb ook geen haast want nu de lessen nog niet begonnen zijn hoef ik niet stipt om 9uur aanwezig te zijn), een heerlijk zonnetje op mijn bol en ik kom in contact met de locals. Soms heb ik daar niet eens een gesprek mee om daar toch van te kunnen genieten. Vandaag had ik dat wel met de buschauffeur. Een gesprek over koetjes en kalfjes, maar wel heel relaxed. Heel leuk.

’s Avonds heb ik getennist met een jongen uit het 2e jaar die ik gister ook ontmoet heb. Via Arthur heeft hij contact met mij gezocht en we hebben dus ’s avonds een balletje geslagen. Wat was het fijn om weer te kunnen tennissen! Ik denk niet dat ik eerder zo heb genoten van een slecht potje tennis (van mijn kant)! We speelden op een hardcourtbaan en er stond heel veel wind (het waaide die dag harder dan anders), maar het maakte me geen drol uit, ik stond te tennissen! Ik heb trouwens erge mazzel, want die jongen heeft ook nog een gelijkwaardig niveau als ik en dat speelt wel leuk. De voorzitter kwam meteen vragen of ik lid wilde worden voor de tijd dat ik hier ben. Voor 10 NAF (± €4,-) per maand mag ik daar onbeperkt tennissen. Tuurlijk wil ik lid worden! Beetje in beweging blijven kan geen kwaad en zo kan ik blijven trainen. Heerlijk! We hebben 1,5uur getennist en ik werd echt weggemept, maar toen ik thuis kwam was ik zo vrolijk, dat ik er uiteraard weer héél druk van werd!

Donderdag 27 augustus 2009
’s Avonds had ik afgesproken met Jeroen (die jongen waarvan ik het gezicht herkende maar de naam niet meer wist) om te gaan eten en een drankje te doen in de stad. Bij mijn weten had ik ooit een keer 10 woorden met hem uitgewisseld (ik ken hem nog van Santaantje, kun je nagaan!), maar toen we elkaar zagen was het net alsof we elkaar al jaren kenden. Heel grappig. Een heel gezellige avond gehad dus. Eerst gegeten bij Hemingway en daarna naar De Tijd gegaan om een paar drankjes te doen. Heel gezellig. Helaas gaat hij zaterdag al weer weg, dus vaker afspreken zit er waarschijnlijk niet in.

Zoals jullie lezen heb ik echt heel veel te vertellen (en dan is dit nog de ingekorte versie) en ik weet af en toe gewoon niet wat ik nog weg kan laten om het kort, maar toch interessant te houden. Gelukkig kan ik jullie wel meedelen dat de ‘heimwee’ naar bekenden mensen ondertussen wel een beetje weg is. Ik geniet echt met volle teugen en die sociale contacten, die komen wel! :) Verder vind ik het heel tof dat er zoveel mensen zijn die mijn verhalen lezen en reageren. Heel erg bedankt daarvoor!

Heel veel liefs vanuit Curaçao!

Ps. Voor de mensen die graag mijn verhaal willen lezen, maar niet zoveel tijd hebben om 4,5 A4tje door te spitten: ik zal proberen het volgende keer korter te houden :).